سیاست و بازاریابی - خبرآنلاین /کاوشگر «هرا» (Hera) در این مأموریت مجموعه‌ای از ابزارهای خود را فعال کرد تا تصاویری از مریخ و دیموس، قمر ناهموار و 13 کیلومتری این سیاره، را ثبت کند.
این کاوشگر با سرعتی بیش از 32 هزار کیلومتر بر ساعت از کنار مریخ عبور کرد و توانست از فاصله هزار کیلومتری تصاویری از بخش کمتر دیده‌شده‌ سطح پشتی دیموس ثبت کند.
به نقل از یورونیوز،‌ مایکل کوپرز، دانشمند مسئول مأموریت کاوشگر هرا، در این باره گفت: «پیش‌تر این ابزارها را هنگام خروج هرا از زمین آزمایش کرده بودیم، اما این نخستین بار است که آن‌ها را روی یک قمر کوچک و دوردست که اطلاعات محدودی از آن داریم به کار می‌بریم.»
دیموس که سطح آن پوشیده از گرد و غبار است قفلی گرانشی با مریخ دارد، به این معنی که همواره یک سمت آن رو به سطح سیاره قرار گرفته است.
این جرم آسمانی ممکن است بقایای برخوردی عظیم با مریخ باشد و یا سیارکی که در دام گرانش این سیاره گرفتار شده است. تصاویر ثبت‌شده توسط دوربین این فضاپیما در محدوده فروسرخ نزدیک گرفته شده و سیاره مریخ را به رنگ آبی کمرنگ نشان می‌دهد.

این تصاویر هنگام «مانور گرانشی» کاوشگر در روز چهارشنبه ثبت شدند. این مانور، که به‌عنوان حرکت قلاب‌سنگی شناخته می‌شود، هرا را به سمت سیارک‌هایی که قرار است در دسامبر سال آینده به آن‌ها برسد، پرتاب خواهد کرد.
در این تصاویر دیموس به‌صورت لکه‌ای تاریک در پایین تصویر دیده می‌شود. در بالای آن نیز ناحیه «ترا سابئا» نزدیک به خط استوای مریخ دیده می‌شود که به ‌شدت درخشان است.
در سمت راست پایین این منطقه، دهانه برخوردی «هیگینوس» که قطر آن 450 کیلومتر است دیده می‌شود. در سمت چپ نیز دهانه‌ای با ابعاد مشابه به نام «شیاپارلی» قرار دارد.
ناحیه صاف و وسیع در سمت راست پایین تصویر، بخشی از «حوضه هلاس» است که یکی از بزرگ‌ترین دهانه‌های برخوردی در کل منظومه شمسی محسوب می‌شود.
کاوشگر هرا در حال حاضر به سمت هدف خود دیمورفوس، یک سیارک با قطر 150 متر، حرکت می‌کند. این جرم کیهانی به دور یک سیارک مادر با قطر 780 متر به نام دیدیموس در حال چرخش است.
در سال 2022، دیمورفوس نخستین سیارکی شد که مدار حرکت آن به‌طور عمدی توسط انسان تغییر کرد.
این تغییر زمانی رخ داد که فضاپیمای «دارت» ناسا با این سیارک برخورد کرد. مأموریت کاوشگر هرا، بررسی تأثیرات این برخورد و تحلیل رفتار دیمورفوس پس از آن است.
هدف این تحقیقات، درک بهتر روش‌های انحراف سیارک‌ها برای جلوگیری از برخورد آن‌ها با زمین در آینده است. دانشمندان امیدوارند که داده‌های به‌دست‌آمده از این مأموریت بتواند در طراحی استراتژی‌های دفاعی برای مقابله با تهدیدات فضایی احتمالی کمک کند.