سیاست و بازاریابی - آل پاچینو بازیگر بسیار مشهور فیلم هایی همچون پدر خوانده، بعد از ظهر سگی، بوی خوش زن، Dick Tracy و برنده جایزه اسکار، نامی آشنا برای دوستداران فیلم در دهه 70 میلادی است. در این مقاله از سایت موفق شو، به بررسی زندگی نامه و فیلم های آل پاچینو خواهیم پرداخت.
آلپاچینو کیست ؟
آل پاچینو در دوران نوجوانی خود یادگیری بازیگری را آغاز کرد و خوشبختانه توانست راه خود را به صحنه های بزرگ دنیا باز کند. او در طول زندگی حرفه ای خود احساس خشم و عصبانیت های انفجاری را به نقش هایش وارد کرد. از بهترین آن ها می توان به نقش گانگستر، مایکل کورلئونه، در پدرخوانده (1972) و ارباب مواد مخدر، تونی مونتانا، در Scarface (1983) اشاره کرد. آل پاچینو را به عنوان بازیگر همه فن حریف می شناسند.
او در طول زندگی حرفه‌ای خود در نقش‌های مختلفی ظاهر شد. او همچنین در تهیه‌کنندگی تئاترهای بیشمار و کارگردانی چندین فیلم، همکاری کرده است. او برای بازی نقش مردی نابینا در فیلم بوی خوش زن (1992)، جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را دریافت کرد. وی همچنین در سال 2007 جایزه یک عمر دستاورد هنری را از موسسه فیلم آمریکا دریافت کرده است.

اوایل زندگی آل پاچینو و کار در صحنه
آلفردو جیمز پاچینو در 25 آوریل سال 1940 در شهر نیویورک به دنیا آمد. او تنها کودک یک زوج مهاجر ایتالیایی از شهر سیسیل بود. زمانی که وی تنها کودکی نوپا بود، خانواده‌اش از هم جدا شدند. پس از جدایی، پدر پاچینو به کالیفرنیا نقل‌مکان کرد. او توسط مادر و پدربزرگ خود در برانکس بزرگ شد. اگرچه آل پاچینو از زمان کودکی خود تا حدودی خجالتی بود، اما در اوایل نوجوانی به بازیگری علاقه پیدا کرد. سپس در دبیرستان هنرهای نمایشی قبول شد. با این حال، آل پاچینو ثابت کرد که دانش‌آموز ضعیفی است. او به دلیل عدم دریافت نمره حدنصاب، در سن 17 سالگی مدرسه را ترک کرد.
پس از ترک مدرسه، آل پاچینو حرفه‌های مختلفی را امتحان کرد. وی سپس در سال 1959 و به دنبال آرزوی خود برای بازیگری شدن، به گرین ویلیج نقل‌مکان کرد. او بازیگری تئاتر را در استودیو هیبرت برگهف آموخت و به سرعت پا به تئاتر برادوی گذاشت.
اولین فیلم های آل پاچینو
از جمله کارهای قابل‌توجه وی در این دوران می‌توان به نقشی در سال 1963 در نمایش ویلیام سارویان تحت عنوان “اوه سلام!”، اشاره کرد. در سال 1966، پاچینو در استودیوی بازیگران قبول شد. بدین شکل، گام بعدی خود را در زندگی حرفه ایش برداشت. در این استودیوی بازیگری، وی تحت نظر لی استراسبرگ به تحصیل پرداخت. عملکرد خوب آل پاچینو در این استودیو منجر به مشارکت وی در پروژه‌های برجسته‌ای مانند تولید 1969 برادوی تحت عنوان “آیا یک ببر شال گردن می‌پوشد؟” شد. او توانست برای آن کار، جایزه تونی را دریافت کند. وی همچنین در فیلم “من ، ناتالی” نقش کوچکی داشت.
مروری بر فیلم های آل پاچینو
پدرخوانده؛ شناخته شده ترین فیلم آل پاچینو
شاید جالب باشد بدانید که عملکرد پاچینو در یک فیلم کمتر شناخته شده در سال 1971 به نام “وحشت در نیدل پارک” بسیار مهم بود. این فیلم، زندگی حرفه‌ای او را در مسیر رسیدن به موفقیت قرار داد. نقش آل پاچینو به عنوان یک معتاد به هروئین توجه فرانسیس فورد کوپولا را به خود جلب کرد. وی در آن دوران در فکر انتخاب بازیگران فیلم آینده پدرخوانده بر اساس رمان ماریو پوزو بود. او سوپراستارهایی مانند رابرت ردفورد و جک نیکلسون را برای این بخش در نظر گرفته بود. اما در نهایت کاپولا، پاچینو نسبتاً ناشناخته را برای بازی در نقش مایکل کورلئونه انتخاب کرد. پدرخوانده که در سال 1972 اکران شد، موفقیت چشمگیری کسب کرد. این فیلم تا به حال به عنوان یکی از بهترین فیلم های تاریخ شناخته می­شود.
این فیلم بر اساس روایت داستان خانواده تبهکار کورلئونه و روی کار آمدن مایکل کورلئونه شکل گرفته است. پاچینو تنها یکی از اعضای گروه بزرگ بازیگران این فیلم (از جمله مارلون براندو، جیمز کان، رابرت دووال و دایان کیتون ) بود. همه این افراد برای بازی هایشان مورد تحسین منتقدان قرار گرفتند. پدرخوانده اکثر جوایز اسکار 1973 را از آن خود کرد. این فیلم نامزد دریافت جوایز کارگردانی، صدا پردازی، طراحی لباس و تدوین شد. همچنین اسکار بهترین بازیگر مرد (براندو) و بهترین فیلمنامه اقتباسی را از آن خود کرد. کان، دووال و پاچینو هرکدام نامزدی بازیگر مکمل را دریافت کردند. اما پاچینو این رویداد را به دلیل اعتراض نسبت به عدم نامزدی به عنوان بازیگر نقش اول مرد، تحریم کرد.

تحسین بیشتر با “سرپیکو”
در پی موفقیت پدر خوانده، آل پاچینو به سرعت به یک بازیگر برجسته و مورد تحسین تبدیل شد. پاچینو به دنبال ایفای نقش در کنار ژن هکمن در فیلم مترسک (1973)، در سه فیلم متوالی موفق ظاهر شد. او توانست در هرکدام از فیلم ها، نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شود. در سال 1974 او در “سرپیکو” بازی کرد. این فیلم براساس یک داستان واقعی بود. افسر پلیسی( فرانک سرپیکو) که کارهای مخفی وی در دهه 1960 به افشای فساد در اداره پلیس شهر نیویورک کمک کرد. این فیلم هم از نظر منتقدان و هم از نظر گیشه موفقیت آمیز بود.
پدرخوانده قسمت دوم؛ بعد از ظهر سگی
در همان سال، آل پاچینو بار دیگر در نقش کورلئونه در قسمت دوم پدرخوانده ظاهر شد. رابرت دنیرو نیز در این فیلم ایفای نقش کرد. در سال 1975 پاچینو در فیلم بعد از ظهر سگی بازی کرد. وی سال 1972 در این فیلم نقش بسیار غیر عادی جان یووتیچ را ایفا کرد. شخصیت اصلی این فیلم در سال 1972، برای پرداخت هزینه عمل دوستش، سعی در دزدی از بانکی در بروکلین را داشت. این بازیگر بعد از آن در فیلم ناموفق بابی دیرفیلد ایفای نقش کرد. همچنین دیگر فیلم های آل پاچینو ازجمله “درام حقوقی” و “عدالت برای همه” (1979) بار دیگر نامزد دریافت اسکار شد.

‘ Scar face ’
با توجه به موفقیت خیره کننده آل پاچینو در دهه 1970، وی در دهه بعد، زندگی حرفه ای به نسبت آرام تری را تجربه کرد. سایر فیلم های آل پاچینو پاچینو از این دوران موفقیت چشمگیری نداشتند. به غیر از نقشش به عنوان فروشنده دیوانه مواد مخدر، تونی مونتانا، در سریال Scarface (1983) به کارگردانی برایان دی پالما، نقش های او کمتر به یاد ماندنی شدند.
از دیگر فیلم های آل پاچینو می توان به سفر دریایی (1980)، نویسنده! نویسنده! (1982) و انقلاب (1985) اشاره کرد. این فیلم ها از نظر منتقدان و همچنین گیشه موفقیت آمیز نبودند. اما در این مدت پاچینو بازگشت موفقیت آمیزی به صحنه تئاتر داشت. وی در سال 1983 برای بازی در نمایشنامه “بوفالو آمریکایی”، اثر دیوید مامه، نامزد دریافت جایزه Drama Desk شد. وی همچنین در سال 1988 برای بازی در نقش مارک آنتونی در جشنواره شکسپیر نیویورک، تولیدی ژولیوس سزار، نظرات مطلوبی را دریافت کرد. سپس پاچینو با فیلم “دریای عشق”(1989) به صحنه‌ی نمایش بازگشت. وی با بازی در این فیلم، بار دیگر قدرت و تکنیک خود را به رخ بکشد.

دیک تریسی و بوی خوش زن
در سال 1990، آل پاچینو در دو فیلم ظاهر شد: قسمت سوم پدرخوانده و دیک تریسی. نقش او در این فیلم دوم توانست اولین نامزدی دریافت جایزه اسکار در بیش از یک دهه را برایش به ارمغان بیاورد. این نقش نیز برای اولین بار، به عنوان اولین نقش ثابت در فیلم های موفق سال های آینده محسوب شد. در نیمه اول دهه 1990، آل پاچینو نظرات مطلوبی را برای نقش های خود در فیلم هایی مانند فرانکی و جانی (1991) با میشل فایفر و کارلیتو راه (1993) به دست آورد. او اولین جایزه اسکار خود را برای بازی در نقش اول فیلم “بوی خوش زن” به عنوان یک مرد نابینا در سال 1992 دریافت کرد. او به طور همزمان برای بازی در فیلم Glengarry Glen Ross (1992) به عنوان بهترین بازیگر نقش مکمل، نامزد شد.
دنی براسکو و “هر یکشنبه کذایی”
در نیمه دیگر دهه 1990، نقش هایی در فیلم هایی همچون Heat ساخته ی مایکل مان در سال 1995، فیلم گانگستری دانی براسکو در سال 1997، فیلم ماورالطبیعه “وکیل مدافع شیطان”، فیلم کلاسیک و فوتبالی الیور استون “هر یکشنبه کذایی” در سال 1999 و فیلم The Insider در سال 1999 به آل پاچینو کمک کرد تا سطح بالای فعالیت خود را حفظ کند. او برنامه کاری خود را با نوشتن، کارگردانی و اجرای مستند “به دنبال ریچارد” که کاوشی در اثر ویلیام شکسپیر تحت عنوان “ریچارد سوم” بود، پر کرد.
فیلم های آل پاچینو؛بی خوابی و فرشتگان در آمریکا
در سال 2000، آل پاچینو 60 ساله شد. این اتفاق باعث شد که سرعت وی در زندگی حرفه ای پربارش، کمتر شود. در سال 2002 او در چهار فیلم ایفای نقش کرد: بی خوابی ساخته‌ی کریستوفر نولان، مردمانی که می شناسم، سیمون و تازه کار. در سال بعد، وی برای بازی در اقتباسی از نمایشنامه تونی کوشنر به نام فرشتگان در آمریکا، برنده جایزه امی شد. در سال 2004 با حضور در نسخه سینمایی تاجر ونیز، بار دیگر عشق خود را به آثار شکسپیر نشان داد.
“سیزده یار اوشن”
از دیگر فیلم های آل پاچینو می توان به سیزده یار اوشن اشاره کرد. این فیلم در سال 2007 ساخته شد. بسیاری از ستارگان دیگر در این فیلم موفق حضور داشتند. آل تت وی سپس در سال 2008 و در کنار دنیرو در یک درام پلیسی تحت عنوان “قتل عادلانه” ایفای نقش کرد. او همچنین در فیلم تلویزیونی “تو جک را نمیشناسی” (2010) در کنار جک کورکیان ایفای نقش کرد. او برای این فیلم دومین جایزه امی خود را دریافت کرد. او همچنین در سال 2012 و در کنار بابی کاناویل در یک نمایشنامه اقتباسی از دیوید ممت تحت عنوان “گلن گری گلن راس”، تولیدی از برادوی، ایفای نقش کرد.

“فیل اسپکتور”
پاچینو در سال 2013 با مامت، بر روی فیلمی تحت عنوان “فیل اسپکتور”، همکاری کرد. وی در این فیلم، نقش یک تولید کننده موسیقی پر دردسر را ایفا کرد. وی سپس در پروژه هایی مانند “منگلهورن” (2014) و دنی کولینز (2105) ایفای نقش کرد. در فیلم دنی کولینز و در کنار بازیگران همراهش، آنت بنینگ، جنیفر گارنر و کریستوفر پالامر، آل پاچینو در نقش یک ستاره راک ایفای نقش می کند . این نقش پس از آگاهی از یک نامه ارسال نشده از طرف جان لنون، تلاش می کند تا پسرش را پیدا کند.
دیگر فیلم های آل پاچینو
به دنبال ایفای نقش در فیلم های The Pirates of Somalia و Hangman ، آل پاچینو در فیلم پاترنو (2018) و بعنوان مربی تیم فوتبال ایالت پن ظاهر شد. این مربی در معرض اتهامات رسوایی سو استفاده جنسی کودکان قرار داشت. او با این نقش توانست توجهات را بار دیگر به سمت خود جلب کند. آل پاچینو سپس به بازیگران پر ستاره فیلم روزی روزگاری در هالیوود (2019)، اثر کوئنتین تارانتینو پیوست. او سپس در همان سال با اسکورسیزی و دنیرو در فیلم Irishman همکاری کرد. وی در نقش یک رئیس اتحادیه بدبخت، جیمی هوفا، ایفای نقش کرد. این نقش توجهات را به سمت او جلب کرد و وی برای نهمین بار نامزد جایزه اسکار شد. پاچینو در فوریه 2020 به صحنه های کوچک بازگشت. او به سریال Hunters ساخته شرکت آمازون پیوست. در این سریال در نقش رهبر گروهی از افراد هوشیار برای خنثی کردن احیای نازی ها در دهه 1970 آمریکا، ایفای نقش کرد.
جوایز و افتخارات
تا سال 2019، آل پاچینو یک جایزه اسکار، دو جایزه امی، دو جایزه Tony’s و چهار جایزه گلدن گلوب را از آن خود کرده است. وی در سال 2007 از موسسه فیلم آمریکا جایزه یک عمر دستاورد هنری را دریافت کرد. در دسامبر 2016، پاچینو و بازی های تحسین شده وی در سی و نهمین دوره جشواره افتخارات در مرکز کندی گرامی داشته شدند.
زندگی شخصی
آل پاچینو یک مجرد مادام العمر است. او با این حال پدر سه فرزند است. یک دختر او از رابطه با مربی سابق بازیگری اش جین تارنت بوده است. و یک دختر و یک پسر از یک رابطه طولانی مدت با بازیگر زن بورلی د آنجلو. در طول این سال ها، پاچینو همچنین با کیتون، پنه لوپه آن میل، لوسیلا سولا و میتل دوهان رابطه عاشقانه داشته است.