بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - ایسنا / گروهی از دانشمندان کینگز کالج لندن برای اولین بار موفق به رشد دندان‌های انسان در آزمایشگاه شدند و امیدوارند که این پیشرفت، مراقبت‌های دهان و دندان را متحول کند.
دانشمندان کینگز کالج لندن این پیشرفت را راهی برای رشد مجدد دندان‌های از دست رفته بیماران در آینده و جایگزینی برای پرکردن یا ایمپلنت دندان توصیف می‌کنند.
به نقل از تلگراف، دانشمندان ماده‌ای ساخته‌اند که محیط مورد نیاز برای رشد دندان را شبیه‌سازی می‌کند و سلول‌ها را قادر می‌سازد سیگنالی ارسال کنند که تشکیل دندان را تحریک و آغاز می‌کند.
دکتر آنا آنجلوا ولپونی (Ana Angelova Volponi)، مدیر دندانپزشکی ترمیمی در کینگز کالج، می‌گوید که این تحقیق می‌تواند تحولی برای درمان‌های مربوط به دهان و دندان باشد.
براساس این مطالعه، برخی از حیوانات مانند کوسه‌ها و فیل‌ها توانایی رشد دندان‌های جدید را دارند، اما انسان‌ها فقط یک مجموعه دندان در بزرگسالی دارند که با از دست رفتن دیگر جایگزین نمی‌شود. به گفته‌ محققان، توانایی بازسازی دندان‌ها جهشی بزرگ برای دندانپزشکی خواهد بود.
این مطالعه نشان می‌دهد که برخلاف ایمپلنت‌های دندان و موادی که برای پرکردن‌ دندان‌ها استفاده می‌شوند و ثابت هستند و نمی‌توانند در طول زمان سازگاری پیدا کنند، یک دندان رشد یافته در آزمایشگاه که از سلول‌های خود بیمار ساخته شده است، می‌تواند در فک ادغام شده و مانند یک دندان طبیعی خود را ترمیم کند.
پرکردن دندان ساختار آن را ضعیف می‌کند
شوچن ژانگ (Xuechen Zhang)، محقق دانشکده دندانپزشکی، علوم دهان و جمجمه و صورت، می‌گوید: پرکردن بهترین راه حل برای ترمیم دندان نیست. با گذشت زمان، ساختار دندان ضعیف می‌شود، این مواد طول عمر محدودی دارد و پر کردن دندان می‌تواند منجر به پوسیدگی یا حساسیت بیشتر شود.
ایمپلنت‌ها به جراحی تهاجمی و ترکیبی مناسب از ایمپلنت‌ها و استخوان آلوئول نیاز دارند. هر دو محلول مصنوعی هستند و عملکرد طبیعی دندان را به طور کامل باز نمی‌گردانند و به طور بالقوه منجر به عوارض طولانی‌مدت می‌شوند.
دندان‌های رشد یافته در آزمایشگاه به طور طبیعی بازسازی می‌شوند و به عنوان دندان‌های واقعی در فک ادغام می‌شوند. آنها قوی‌تر، ماندگارتر و عاری از خطرات پس زدن خواهند بود و راه‌حلی بادوام‌تر و سازگارتر از پر کردن یا ایمپلنت‌ها ارائه می‌دهند.
تلاش‌های قبلی برای بازآفرینی این فرآیند در آزمایشگاه شکست خورده بود، زیرا سلول‌ها قادر به برقراری ارتباط مؤثر نبودند.
دو رویکرد قابل انجام
محققان اکنون در حال بررسی دو روش ممکن هستند. مورد اول رشد یک دندان کامل در آزمایشگاه قبل از کاشت آن یا قرار دادن است و مورد دوم رشد سلول‌های دندانی در مراحل اولیه به طور مستقیم در فک بیمار است تا دندان در آنجا به رشد خود ادامه دهد.
ژانگ می‌گوید: ما ایده‌های مختلفی برای قرار دادن دندان‌ها در داخل دهان داریم. می‌توانیم سلول‌های دندان جوان را در محل دندان از دست رفته پیوند بزنیم و اجازه دهیم آنها در داخل دهان رشد کنند. از طرف دیگر، ما می‌توانیم کل دندان را قبل از قرار دادن آن در دهان بیمار در آزمایشگاه رشد دهیم. برای هر دو مورد، ما باید فرآیند رشد اولیه دندان را در آزمایشگاه شروع کنیم.
با پیشرفت این زمینه، ادغام چنین روش‌های نوآورانه‌ای این پتانسیل را دارد که مراقبت‌های دهان و دندان را متحول کند و راه‌حل‌های پایدار و مؤثری برای ترمیم و بازسازی دندان ارائه دهد.