تعداد سیاه‌چاله‌های کشف‌شده با تلسکوپ هابل بیش از حد انتظار است

تعداد سیاه‌چاله‌های کشف‌شده با تلسکوپ هابل بیش از حد انتظار است نکات خواندني

بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - ایسنا /«تلسکوپ فضایی هابل» در کشف سیاه‌چاله‌های جهان اولیه بیش از حد انتظار ظاهر شده است و دانشمندان نسبت به نتایج آن بسیار خوشبین هستند.
یک گروه پژوهشی بین‌المللی به سرپرستی دانشمندان دپارتمان نجوم «دانشگاه استکهلم»(Stockholm University) با کمک «تلسکوپ فضایی هابل» سیاه‌چاله‌های بیشتری را در جهان اولیه یافته‌اند که تعداد آنها بیش از گزارش‌های پیشین است. نتیجه جدید می تواند به دانشمندان کمک کند تا بفهمند سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم چگونه ایجاد شده‌اند.
به نقل از فیز، دانشمندان در حال حاضر یک تصویر کامل را از چگونگی شکل‌گیری اولین سیاه‌چاله‌ها در مدت کوتاهی پس از انفجار بزرگ ندارند. مشخص است سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم که می‌توانند بیش از یک میلیارد خورشید وزن داشته باشند، کمتر از یک میلیارد سال پس از انفجار بزرگ در مرکز چندین کهکشان وجود داشته‌اند.
«آلیس یانگ»(Alice Young) دانشجوی مقطع دکتری دانشگاه استکهلم و از پژوهشگران این پروژه گفت: به نظر می‌رسد بسیاری از این اجرام از آن چیزی که ما در ابتدا تصور می‌کردیم، پرجرم‌تر بوده‌اند یا بسیار سریع رشد کرده‌اند.
سیاه‌چاله‌ها نقش مهمی را در چرخه حیات همه کهکشان‌ها ایفا می‌کنند اما در درک ما از چگونگی تکامل کهکشان‌ها عدم قطعیت وجود دارد. پژوهشگران برای به دست آوردن یک تصویر کامل از پیوند بین کهکشان و تکامل سیاه‌چاله، از هابل برای بررسی تعداد سیاه‌چاله‌ها در میان جمعیتی از کهکشان‌های کم‌نور در زمانی استفاده کردند که جهان تنها چند درصد از سن کنونی خود را داشت.
منطقه مورد بررسی مشاهدات اولیه پس از چندین سال دوباره توسط هابل عکاسی شد. این کار به پژوهشگران امکان داد تا تغییرات رخ‌داده در روشنایی کهکشان‌ها را بررسی کنند. این تغییرات، نشانه‌ای از سیاه‌چاله‌ها هستند. پژوهشگران با این کار، سیاه‌چاله‌های بیشتری را نسبت به روش‌های دیگر شناسایی کردند.

سیاست و بازاریابی

نتایج رصدی جدید نشان می‌دهند که برخی از سیاه‌چاله‌ها احتمالا در اثر فروپاشی ستارگان بزرگ و بکر در طول میلیاردها سال اول زمان کیهانی شکل گرفته‌اند. این نوع ستارگان فقط می‌توانستند در زمان‌های بسیار اولیه کیهان وجود داشته باشند زیرا ستارگان نسل بعدی توسط بقایای ستارگانی که قبلا زندگی کرده و مرده‌اند، آلوده می‌شوند.
جایگزین‌های دیگر برای تشکیل سیاه‌چاله عبارتند از فروپاشی ابرهای گازی، ادغام ستارگان در خوشه‌های بزرگ و سیاه‌چاله‌های اولیه که براساس مکانیسم‌های فرضی فیزیکی، در چند ثانیه اول پس از انفجار بزرگ شکل گرفتند. با این اطلاعات جدید درباره تشکیل سیاه‌چاله می‌توان مدل‌های دقیق‌تری را از تشکیل کهکشان‌ها ساخت.
ستاره‌شناسان با «تلسکوپ فضایی جیمز وب» نیز مشاهداتی را انجام می‌دهند تا سیاه‌چاله‌های کهکشانی را جستجو کنند که بلافاصله پس از انفجار بزرگ شکل گرفته‌اند. هدف آنها این است که بفهمند سیاه‌چاله‌های مورد نظر چقدر جرم دارند و در کجا واقع شده‌اند.
این پژوهش در «The Astrophysical Journal Letters» به چاپ رسید.