سیاست و بازاریابی - شهر سخت افزار / اخیراً یکی از مدیران پیشین اینتل، پُل اوتلینی، مدعی شد که در سال 2005 پیشنهاد خرید شرکت NVIDIA را مطرح کرد و با مخالفت دیگر اعضای هیئت مدیره اینتل مواجه شد. این مربوط به زمانی است که ارزش این شرکت 3.5 تریلیون دلاری تنها 20 میلیارد دلار بود. در ادامه این خبر شهر سخت افزار به بررسی یکی از بزرگ‌ترین حسرت‌های تیم آبی می‌پردازیم.
طبق گزارش جدید که در نیویورک تایمز منتشر شده، تقریباً 20 سال پیش، یکی از مدیران اینتل ایده‌ی خرید شرکت NVIDIA را مطرح کرده بود. در آن زمان، NVIDIA که با نام «تیم سبز» شناخته می‌شود، در مراحل اولیه‌ی رشد خود قرار داشت و بیشتر در زمینه‌ی طراحی تراشه‌های گرافیکی فعالیت می‌کرد.
به گفته‌ی این گزارش، Paul Otellini، مدیرعامل وقت اینتل، در یکی از جلسات هیئت مدیره پیشنهاد خرید NVIDIA را مطرح کرد. اوتلینی بر این باور بود که طراحی تراشه‌های گرافیکی می‌تواند در آینده به‌عنوان یک عنصر کلیدی برای توسعه مراکز داده عمل کند. با این حال، پیشنهاد او از سوی هیئت مدیره اینتل رد شد. این پیشنهاد در دورانی مطرح شد که نقش پردازنده‌های گرافیکی در کاربردهای گسترده‌تر هنوز به درستی شناخته نشده بود.

دلیل دقیق رد شدن این پیشنهاد مشخص نیست، اما گمان می‌رود که اینتل در آن زمان به‌طور کلی به خرید و ادغام دیگر شرکت‌ها اعتماد چندانی نداشته است. علاوه بر این، مبلغ 20 میلیارد دلاری ارزش‌گذاری شده برای NVIDIA در سال 2005 برای اینتل رقم سنگینی محسوب می‌شد، البته نه به گونه‌ای که نتواند از پس پرداخت آن برآید. اگر اینتل آن پیشنهاد را پذیرفته بود، می‌توانست طی چند دهه سرمایه‌گذاری 20 میلیارد دلاری خود را به 3.5 تریلیون دلار (ارزش کنونی شرکت انویدیا) برساند. 
اما سوال جالب این است که آیا در صورت وقوع این ادغام، NVIDIA همچنان می‌توانست به جایگاه امروزی خود دست یابد؟ آیا رشد چشمگیر NVIDIA در زمینه‌ی هوش مصنوعی و کارت‌های گرافیکی ممکن بود در سایه‌ی مدیریت اینتل به همان اندازه تحقق یابد؟ این سوال‌ها درباره‌ی تأثیرات احتمالی یک تصمیم بزرگ در صنعت فناوری بسیار بحث‌برانگیز هستند.
نمی‌توان به‌راحتی اینتل را برای از دست دادن چنین فرصتی سرزنش کرد، به‌خصوص که در سال 2005 موضوع هوش مصنوعی هنوز مطرح نبود و در واقع آغاز دوران «کارت‌های گرافیکی» بود. بنابراین، ریسک برای خرید یک استارتاپ سیلیکون ولی مانند NVIDIA ممکن بود برای شرکتی مثل اینتل، که در آن زمان تمرکز بیشتری بر بازار پردازنده‌های کامپیوتری داشت، چندان عاقلانه به‌نظر نرسد.

افزون بر جنبه‌های مالی، تجربه‌های بعدی اینتل در زمینه‌ی ادغام و خرید شرکت‌ها نیز چندان موفقیت‌آمیز نبوده است. خریدهایی مانند Nervana Systems ،Movidius و Habana Labs نمونه‌هایی از این ادغام‌ها هستند که در نهایت نتوانستند آنچنان که انتظار می‌رفت به بهبود عملکرد اینتل کمک کنند. شاید به همین دلیل است که در نهایت NVIDIA بدون دخالت اینتل و به‌صورت مستقل توانست به رشد چشمگیری دست یابد و مسیر خود را در صنعت پیدا کند.
در دوران کنونی، توازن قدرت در بازار به‌طور قابل توجهی تغییر کرده است. ارزش NVIDIA اکنون به 3.5 تریلیون دلار رسیده و برخی تحلیلگران معتقدند که این شرکت ممکن است طی چند سال آینده از نظر ارزش بازار حتی از اپل هم پیشی بگیرد. در طرف مقابل، اینتل با مشکلات مالی جدی روبه‌رو است و با یکی از بدترین دوره‌های مالی خود دست‌وپنجه نرم می‌کند.

افزون بر این، رقابت شدید از سوی شرکت‌هایی مانند کوالکام و AMD، اینتل را در شرایط دشواری قرار داده و موقعیت آن در بازار را تضعیف کرده است. فشار رقابتی که اینتل از این دو شرکت احساس می‌کند، سبب شده تا راه‌های فرار از مشکلات برای تیم آبی چندان آسان نباشد. حال، به نظر می‌رسد که تصمیمات استراتژیک گذشته‌ی اینتل و عدم پذیرش فرصت‌های ادغام و خرید نیز به سرنوشت کنونی آن دامن زده است. این موضوع درس‌های ارزشمندی را برای دیگر شرکت‌ها در خصوص اهمیت تصمیم‌گیری‌های استراتژیک و پیش‌بینی نیازهای آینده‌ی بازار به همراه دارد.
نظر شما در مورد سوال پرسیده شده در متن خبر چیست؟ آیا رشد چشمگیر NVIDIA در زمینه‌ی هوش مصنوعی و کارت‌های گرافیکی ممکن بود در سایه‌ی مدیریت اینتل به همان اندازه تحقق یابد یا خیر؟