چاپ

سیاست و بازاریابی - ایسنا /محققان کشورمان در یک طرح پسادکتری موفق به طراحی سامانه‌ دارویی جدید مبتنی بر کوانتوم دات برای انتقال هدفمند و ردیابی داروی متوتروکسات در سلول‌های سرطانی پستان شدند. نتایج این طرح که در Nature به چاپ رسیده، می‌تواند گامی بزرگ در جهت درمان مؤثر سرطان و به حداقل رساندن عوارض جانبی داروهای شیمی درمانی بردارد.
تلاش برای به حداقل رساندن عوارض داروها به‌ویژه داروهای درمان بیماری‌های صعب‌العلاج نظیر سرطان یکی از موضوعات مهم و مدنظر محققان و بنیاد ملی علم ایران بوده است.
«استفاده از کوانتوم دات‌های متصل به اگزوزوم برای انتقال و ردیابی داروی متوتروکسات در سلول‌های سرطانی پستان» عنوان طرح پسادکتری فهیمه کاظمی نوا بوده است که با راهنمایی محمد نوری استاد تمام دانشگاه علوم پزشکی تبریز و حمایت بنیاد ملی علم ایران انجام شده و نتیجه این طرح در انتشارات معتبر Nature به چاپ رسیده است.
کاظمی نوا با مدرک دکتری تخصصی شیمی - شیمی آلی از دانشگاه تبریز و به‌عنوان پژوهشگر دانشگاه علوم‌پزشکی تبریز درباره این طرح توضیح داد: سرطان یکی از اصلی‌ترین بیماری‌هایی است که در اقصی نقاط جهان سلامت بشر را تهدید می‌کند. شیمی‌درمانی یکی از راه‌های رایج درمان سرطان محسوب می‌شود. یکی از معایب بزرگ این روش، عدم اختصاصی بودن داروی ضدسرطان است؛ بدین معنی که دارو، علاوه‌بر اینکه موجب مرگ سلول سرطانی می‌شود، بر سلول‌های سالم نیز اثر گذاشته و آنها را از بین خواهد برد. از این‌رو سیستم‌های دارورسانی نوین جهت غلبه بر این مشکلات مورد توجه قرار گرفته‌اند.
وی افزود: اگرچه نانوذرات پلیمری یا معدنی اغلب به عنوان نانوحامل استفاده می‌شوند، اما اخیراً از نانومواد جدیدی به نام کوانتوم دات‌ها به‌عنوان جایگزینی ارزشمند استفاده می‌شود. مواد پایه کربنی که با نام نقاط کوانتومی کربنی یا کربن دات‌ها نیز شناخته می‌شوند، به دلیل خواص منحصربه‌فردی نظیر زیست‌سازگاری بالا، عدم سمیت و حلالیت بالا در محیط‌های آبی قابلیت این را دارند که بدون هیچ نگرانی برای کاربردهای داروسازی و همچنین تصویربرداری زیست‌پزشکی مورد استفاده قرار گیرند.
این محقق و پژوهشگر در ادامه بیان کرد: گرچه نانوذرات مصنوعی هم به‌عنوان حامل فعالیت می‌کنند، اما اگزوزوم‌ها نانوذرات طبیعی هستند؛ بنابراین قابلیت سازگاری بیشتری دارند و در محیط زیست تجزیه می‌شوند و دارای سمیت و ایمنی‌زایی کمی هستند. وزیکول‌های خارج سلولی دیگر مثل لیپیدها، پروتئین‌ها، گیرنده‌ها و مولکول‌های اثرگذار نیز بیولوژیک هستند، اما آنها نسبت به اگزوزوم‌ها بزرگتر و ناهمگن‌تر هستند، بنابراین کاربرد آنها برای بارگذاری و تحویل دارو محدود است.
وی ادامه داد: در این طرح پژوهشی، هدف سنتز و بررسی نوعی سامانه دارویی جدید است که شامل نقاط کوانتومی بر پایه مواد طبیعی برای ردیابی و تصویربرداری هستند و داروی متوتروکسات را که به‌عنوان یک داروی مؤثر در درمان بعضی از سرطان‌ها از جمله سرطان پستان کاربرد دارد، در این سامانه بارگذاری کنیم.
به گزارش روابط‌عمومی بنیاد ملی علم ایران (INSF)، کاظمی نوا در پایان خاطر نشان کرد: با پیشرفت سریع علم و فناوری، تمرکز فزاینده‌ای روی عوامل درمانی چند منظوره وجود دارد که می‌توانند سرطان را در داخل بدن تشخیص دهند و درمان کنند. تلاش برای ایجاد روش‌های انتقال دارو همچون استفاده از نانوذرات برای انتقال کنترل شده دارو به سلول‌های سرطانی به‌منظور به حداقل رساندن عوارض جانبی و بهبود کارآیی درمانی امری ضروری است. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده در مطالعات برون‌تنی(in_vitro )، نانوحامل سنتز شده با قابلیت دارورسانی هدفمند از اثرات جانبی و مخرب داروهای ضدسرطان بر روی بافت‌های سالم اطراف تومور کاسته و اثربخشی دارو را نیز افزایش داده است. نتایج این طرح می‌تواند گامی بزرگ در جهت درمان مؤثر سرطان و به حداقل رساندن عوارض جانبی داروهای شیمی درمانی بردارد.