چاپ

سیاست و بازاریابی - ایسنا / گروهی از پژوهشگران «دانشگاه آریزونا» در بررسی‌ جدید خود، شواهد قطعی را مبنی بر این یافته‌اند که دهانه مرموز روی ماه به خاطر برخورد موشک چین شکل گرفته است.
به نقل از اسپیس، یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که پرونده سقوط مرموز روی ماه اکنون به طور قطعی بسته شده است. در چهارم مارس 2022، یک بدنه موشک به سمت دور ماه برخورد کرد و یک دهانه عجیب را به عرض 29 متر پدید آورد. این برخورد، غافلگیرکننده نبود زیرا ستاره‌شناسان هفته‌ها موشک سرکش را ردیابی کرده بودند و با دقت چشمگیری پیش‌بینی کردند که کجا و چه زمانی به سطح ماه برخورد خواهد کرد.
نکته مرموز این برخورد، مربوط به هویت جرم عامل آن بود که ستاره‌شناسان آن را «WE0913A» نامیدند. مشاهدات اولیه حاکی از آن بود که این جرم ممکن است مرحله بالایی موشک «فالکون 9»(Falcon 9) شرکت «اسپیس‌ایکس»(SpaceX) باشد که ماهواره رصد زمین «DSCOVR» را در فوریه 2015 به فضا برد اما پس از بررسی بیشتر، ستاره‌شناسان روی گزینه متفاوتی متمرکز شدند. این گزینه، سومین و بالاترین مرحله از موشک «لانگ مارچ 3سی»(Long March 3C) بود که ماموریت بدون سرنشین «چانگ ای 5-تی1»(Chang"e 5-T1) چین را در اکتبر 2014 به اطراف ماه پرتاب کرد.
یکی از گروه‌هایی که سال گذشته به این نتیجه رسیدند، گروهی از پژوهشگران «دانشگاه آریزونا» بودند که اکنون ایده خود را تا مرحله تایید رسانده‌اند. این گروه پژوهشی که سرپرست آنها «تانر کمپبل»(Tanner Campbell) دانشجوی مقطع دکتری بخش هوافضا و مهندسی مکانیک دانشگاه آریزوناست، در مقاله پژوهش خود نوشتند: در این مقاله، ما یک تحلیل مسیر و طیف‌سنجی را با استفاده از مشاهدات تلسکوپ زمینی ارائه می‌کنیم تا به طور قطع نشان دهیم که WE0913A همان بدنه موشک لانگ مارچ 3سی است.
کمپبل و همکارانش گزارش دادند که این دو مورد شواهد مهم یعنی نحوه حرکت جرم و ماده سازنده آن، تردیدی را در مورد منشا WE0913A باقی نمی‌گذارند. با وجود این، چین تلاش کرده است تا تردید ایجاد کند. فراتر از آن، مقامات چینی گفته‌اند که مرحله بالایی لانگ مارچ 3سی اندکی پس از پرتاب ماموریت چانگ ای 5-تی1 در جو زمین سوخته است اما «فرماندهی فضایی آمریکا» این ادعا را رد کرد و سال گذشته گفت که مرحله بالایی موشک هرگز دوباره به جو زمین وارد نشده است.
این پژوهش جدید، اطلاعات بیشتری را در مورد دهانه متمایز ناشی از برخورد در مارس 2022 ارائه می‌دهد. پژوهشگران، منحنی نور WE0913A را با هزاران جرم فضایی فرضی که از طریق شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای ایجاد شده‌اند، مقایسه کردند و تفاوت‌های جالبی را یافتند.
کمپبل گفت: چیزی که در فضا بوده، تحت تأثیر نیروهای گرانش زمین و ماه و نور خورشید قرار داشته است. بنابراین انتظار می‌رود که کمی تکان بخورد؛ به ویژه وقتی در نظر می‌گیریم که بدنه موشک یک پوسته خالی بزرگ با یک موتور سنگین در یک طرف آن است.
این پژوهش در «Planetary Science Journal» به چاپ رسید.