بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - ایسنا /تجمع فزاینده زباله‌های فضایی، مانند موشک‌ها و ماهواره‌های از کار افتاده، خطر برخورد جدی آنها را به ماموریت‌های فعال افزایش می‌دهد و اگر این بهم ریختگی مداری کنترل نشود، تاثیرات فاجعه باری ایجاد می‌کند، به ماهواره‌های فعلی آسیب می‌رسد و به طور بالقوه اکتشافات فضایی آینده متوقف می‌شود. اما اکنون، یک گروه در ژاپن در حال برداشتن گام بزرگی برای پاکسازی این آشفتگی هستند.
شرکت ژاپنی استرواسکیل (Astroscale) که یک شرکت متمرکز بر حذف زباله‌های فضایی است، ماموریت ADRAS-J را برای آزمایش فناوری خود با نزدیک شدن به بخش از کار افتاده یک موشک آغاز کرده است. این اولین تلاش از سوی یک فضاپیما برای نزدیک شدن به زباله‌های فضایی در مدار پایین زمین بود.
رسیدن به زباله‌های فضایی
به نقل از آی‌ای، استرواسکیل فضاپیمایی ایجاد کرده است که برای گرفتن زباله‌های فضایی و سپس هدایت آن‌ها به سمت زمین برای ورود کنترل شده بر فراز اقیانوس یا سوختن در جو طراحی شده است.
این استارتاپ به عنوان آخرین آزمایش خود، یک فضاپیما را برای رویارویی با یک موشک H-IIA ژاپنی که از سال 2009 در مدار شناور است، فرستاد.
ماموریت آنطور که انتظار می‌رفت ساده نبود. نزدیک شدن به زباله‌های فضایی کنترل نشده مانند موشک H-IIA بسیار سخت‌تر از اتصال ساده به اشیاء کنترل شده مانند ایستگاه فضایی بین‌امللی است. این اشیاء از کار افتاده فاقد وسایل کمکی جهت‌یابی و ارتباطی برای اتصال در محیط فضایی پیچیده هستند.
جالب اینجاست که این شرکت موفق شد با موفقیت فضاپیمای خود را تا فاصله 50 فوتی از این بخش از موشک هدایت کند.
این ماموریت برای شروع تعقیب موشک H-IIA، در ماه فوریه سال 2024 پرتاب شد و به مدار قطبی در ارتفاع بیش از 350 مایل (560 کیلومتر) از زمین رفت.
در روز 30 نوامبر، ADRAS-J فرآیند نزدیک شدن نهایی خود را به موشک، در فاصله 15 متری (49 فوت) تکمیل کرد و همچنین قبل از عقب نشینی، از دوربین‌ها و لیزرها برای ناوبری استفاده کرد.
ماموریت بعدی استرواسکیل به نام ADRAS-J2، آخرین مرحله از نزدیک شدن از فاصله 15 متری به موشک H-IIA را تکمیل خواهد کرد و به طور فیزیکی به آن متصل می‌شود. ماموریت قبلی ADRAS-J یک ماموریت آزمایشی و فاقد تجهیزات لازم برای اتصال بود.
آژانس فضایی ژاپن 88 میلیون دلار به استرواسکیل برای ساخت و پرتاب ADRAS-J2 اعطا کرده است. انتظار می‌رود این ماموریت دوم از یک بازوی رباتیک برای گرفتن موشک H-IIA استفاده کند و باعث سوختن آن در جو زمین شود. این ماموریت احتمالا در سال 2027 پرتاب خواهد شد.
جاه طلبی استرواسکیل به همین جا ختم نمی‌شود. آنها در حال توسعه فناوری‌های مختلفی برای مقابله با انواع مختلف زباله‌های فضایی هستند.
یکی از چالش‌های مهم پیش رو، خارج کردن ماهواره اروپایی وان‌وب (OneWeb) با استفاده از یک صفحه مغناطیسی برای اتصال به فضاپیماهای در حال چرخش است.
مدار زمین با بیش از 2000 موشک دور از کار افتاده و 32 هزار قطعه دیگر زباله فلزی بزرگتر از 10 سانتی‌متر در هم ریخته است. از بین بردن این مقدار قابل توجه از زباله، کاری پیچیده و پرهزینه خواهد بود.
این ماموریت نشان دهنده گامی مهم در پاکسازی زباله‌های فضایی است.
پیش‌بینی‌های ناسا تعهد مالی قابل‌توجهی را که برای حذف زباله‌های فضایی لازم است، نشان می‌دهد که تقریبا به 8 میلیون دلار برای هر قطعه برآورد می‌شود.
اما هزینه انفعال در برابر آنها می‌تواند بسیار بیشتر باشد. خطر برخورد با ماهواره‌های فعال یک نگرانی بزرگ است، زیرا می‌تواند منجر به اختلال در ارتباطات حیاتی، ناوبری و عملیات علمی شود.